Diana

czarna_meva

ja bym mogła mieszkać w tym miasteczku co się uczę, nie jest ogromne, ale nie jest to też jakieś małe dresiarskie osiedle. Takie w sam raz idealne.

Diana · Oceniająca

A o jakim miasteczku mówisz? PS. Ja moglabym mieszkać w miejscowości, w której chodziłam do gimnazjum...

Krwawa · Oceniająca

Pepe Pan Dziobak? Lubisz tę bajkę? ;)

Diana · Oceniająca

Czasami zdarza się obejrzeć. Miały być Atomówki, bo klasa stwierdziła, że jak się zgłaszam, to robię prawą ręką jak atomówka, ale moja skórka na gg nie chciała się załadować, więc uznałam, że Pepe Pan Dziobak (albo Agent P) jest najlepszy! Smile

Poza tym pamiętam jeszcze w gimnazjum, jak śpiewaliśmy an korytarzu piosenkę z Fineasza i Ferba, równie często, co Tabalugę Razz

Krwawa · Oceniająca

Aww, w gimnazjum też miałam czasem podobne odloty - nie ma to jak smerfne hity, muminki i te rzeczy. Na szczęście dziś tego typu wybryki zdarzają się rzadziej - ktoś nie daj Boże uznałby mnie za infantylną ;]

Diana · Oceniająca

E tam, i co z tego, że to już liceum? Ja tam dalej jestem szalona i robię to, na co akurat mam ochotę.
Jeżeli czuję potrzebę, by ponabijać się z dziwacznych i bardzo zaskoczonych min ludzi, stoję koło automatu z kawą i krzyczę do przechodniów ,,Uwaga! Tu jest bomba!".
Jeśli zechcę zatańczyć na korytarzu, tańczę, nawet, gdy polowa Dwójki gapi się na mnie jak na kosmitę Smile

Wacław to Wacław. I nic tego nie zmieni:)
PS. Nauczyciele uważają, że mam ADHD i każą mi zajmować pierwsze ławki. A na matmie muszę robić zadania przy tablicy (właściwie to lubię...), ponieważ rzekomo ,,mam nadmiar energii". Nawet, jeśli kładę się na ławce i śpię :D

Krwawa · Oceniająca

A ja z wiekiem odczuwam mniejszy pociąg do wygłupów, choć owszem, czasem się zdarzają - przecież nie można całe życie być poważnym. Każdy miewa głupawki.
Bardzo lubię sobie na przykład... pośpiewać. Stoję, dajmy na to, na przystanku - żadnych znajomych wokół, co mogłoby być jakimś tam usprawiedliwieniem dla tego typu zachowań - i zaczynam sobie coś cichutko nucić. Nie wiedzieć kiedy przeradza się to we wcale nie taki cichy śpiew. I co z tego, że ludzie dziwnie się patrzą? :)
Jeszcze gorzej jest, jak mam w uszach słuchawki, bo wtedy bywa, że zaczynam nie tylko śpiewać, ale i podrygiwać albo udawać, że gram na gitarze...

Diana · Oceniająca

Ehhh. Ja też tak często robię. Jeszcze warto dodać, że śpiewam, jakbym mi słoń na ucho nadepnął Smile

Najdziwniejsze jest to, że w gimnazjum byłam dzieckiem w miarę... grzecznym. Choć nie wiem, czy to słowo dobrze określa mnie jako gimnazjalistkę Razz

Krwawa · Oceniająca

Ja chyba nigdy nie byłam zbyt grzeczna.
Wrażliwa, nieśmiała, uległa - owszem, w podstawówce. A potem życie dało mi kopa i się nauczyłam, jakim trzeba być, żeby sobie radzić ;)

Diana · Oceniająca

Tak, życie (a raczej ludzie) potrafią nauczyć zachowań, idealnie nadających się do buszu. Buszu, jakim jest obecny świat, pozbawiony kręgosłupa moralnego.
Grzeczna- miałam na myśli to, że nie wygłupiałam się tak, jak obecne. Grzeczna to aj nie byłam. Potrafiłam nawrzeszczeć na nauczycielkę, wyjść z lekcji i już na nią nie wrócić tylko dlatego, że ktoś podniósł na mnie głos...
I oczywiście byłam strasznie bezczelna i bezpośrednia. Mówiłam wprost, co mi się nie podoba, nie zwracając uwagi na to, do kogo kieruję swoje słowa.

Aniss

Bardzo często osoby, które wychowały się w "idealnych" domach chcą zmienić swoje życie, niejednokrotnie na gorsze. Ja zawsze musiałam być grzeczna, nie pyskować, nie krzyczeć, uśmiechać się, być pomocną... Aż mnie teraz mdli na samo wspomnienie. Do ostatniej soboy nie miałam w ustach papierosa, alkocholu fajki itp., ale już pewne rzeczy "zaliczyłam". Wkurza mnie w tych młodych matkach, że swoim dzieciom narzycają pewien tryb życia. Rozumiem, że chcą, żeby ich pociech były wykształcone, grzeczne i nie miały problemów z prawem, ale jak widzę te dwudziestolatki, które prowadzą swoje dzieci do podstawówki czy zerówki, jak mówią, że "tatusiowi i mamusi będzie przykro, jeżeli znowu...plepleple" to aż mnie zbiera, żeby nakrzyczeć na nią i w ogóle.
Poza tym zauważyłyście, że "dzisiejsi" rodzice w ogóle nie potrafią zapanować nad własnymi dziećmi? Nie mówię, żeby były idealne i w ogóle, ale jeżeli o coś proszą, to nawet moja buntownicza natura ulegnie, na przykład, kiedy mama prosi mnie o tabletkę na ból głowy czy kawę, to idę i robię. W mojej koleżanki klasie jest taka jedna dziewczyna. Jej matka uczy ich polskiego. Ta dziewczyna ciągle gada i gada na jej lekcjach, a ona albo udaje, że nie widzi, albo kłóci się z nią, żeby tamta się przesiadła, choć w końc ta dziewczyna i tak stawia na swoim. Czasami aż głupio się robi, kiedy się stoi obok, nie sądzicie?

To tak a propos twojego ostatniego postu, Diano:)

Nimfa Drzewna · Oceniająca

A więc to o to chodzi z tym jajkiem :D.
Nareszcie ktoś normalny i do tego optymistka! Oraz te skłonności do rozbawiania ludzi! Diano, pisz te swoje ody do jajka, a ja chyba napiszę odę do Ciebie! (ostrzegam - także antypoezja).

Diana · Oceniająca

To coś jak oda do jajka:D
Napisaną ją mam, jest taka... jajeczna, ale czuję, że miłość do jajka się wyczerpuje powoli...
Wszak tyle innych rzeczy do kochania mam teraz!:D
PS. Nie wszyscy uważają, że jestem normalna.
PPS. A poza tym śnieg jest fajny!:D

Nimfa Drzewna · Oceniająca

Też uwielbiam śnieg!
I nie dobijaj mnie z tą nie-normalnością, bo tak się cieszyłam!

Diana · Oceniająca

Hej, powiedziałam- WEDŁUG INNYCH.
Bo ja mimo wszystko jestem normalna z tymi swoimi schizami i kosmicznymi odpałami, z tym wybuchaniem śmiechem w nieodpowiednich momentach i bezczelna bezczelnością. Jestem normalna. Mogę tak powiedzieć.